Lipy a potem Lipa

Niedziela, 11 września 2011 · dodano: 11.09.2011 | Komentarze 2

W południe planowany atak na 80km czyli witnica i Keszyk przy pomniku leśnika. Niestety zawiódł czynnik ludzki, mianowicie syndrom dnia poprzedniego dał o sobie znać szybciej niż myślałem, temperatura iście tropikalna, duszno, parno. Na dokładkę zaatakował mnie pies i tak się spiąłem, że w ręku został mi jeden "róg". Dość tego, powrót do domu. na liczniku ledwie 19 km.

Drugie podejście dużo później, temperatura spadła, godzinka 18 idealnie. Atak na Lipy, a po lipach zamiast grzecznie do domku w lewo jechać, "Zobaczmy co jest jak pojedziemy w prawo". Było super, asfalt w znacznie lepszym stanie więc jechało się miodnie. Jechało i jechało, nigdy się w te tereny nie zapuszczałem. Szybciutko się sciemniło i przestało być przyjemnie

Drogi w słabym świetle latareczki prawie nie widać, ani żywej duszy na drodze, las.... i ta nieświadomość dokąd jadę. W końcu, jest! Życie, Zdroisko. Oh karwa jak daleko. Niedzielna spacerówka zamienia się w wyprawę. Ciemno, droga krajowa bez pobocza i Sznur samochodów. Serce przy gardle, z każdym mijanym tirem biło coraz mocniej. Do tego nad Gorzowem widać bombardowanie piorunów. Zaczyna się wyścig z czasem

W końcu w okolicach Różanek pojawiła się ścieżka rowerowa. W myślach dziękowałem za ten dar. Równiutka, asfaltowa z dala od szosy, jedziemy. Latarenka słabo oświetla drogę, nagle ciach! Asfalt zawinęli a my leżymy w rowie! Ścieżkę zabrali tak szybko jak ją dali. :( Powrót na szosę i znów Tiry... Burza przybiera na sile, błyskawice oświetlają drogę. Jakoś doczłapaliśmy się do domków. Jesteśmy pierwsi, burza jakby się oddaliła.